Paul Gauguin i jego „Szkutnik i trzy maszty” (1886) – analiza dzieła

Paul Gauguin, jeden z najbardziej znanych postimpresjonistów, urodził się w 1848 roku w Paryżu. Choć jego życie było mocno związane z różnymi miejscami na świecie, to właśnie w latach 80. XIX wieku we Francji powstała większość jego dzieł, które łączą w sobie elementy impresjonizmu i symbolizmu. Dzieło „Szkutnik i trzy maszty” (1886) jest tego doskonałym przykładem. Namalowane w tym samym roku, w którym Gauguin zaczął uciekać od miejskiego życia na rzecz spokoju w Bretanii, stanowi fascynujące zestawienie pejzażu morskiego i techniki malarskiej o wyraźnym kształcie i intensywnych barwach, charakterystycznej dla jego stylu.

Kompozycyjnie obraz przedstawia szkuner oraz trzy masywne maszty na spokojnym morzu, co można interpretować jako próbę uchwycenia zarówno uroku przyrody, jak i technicznych aspektów wielkich żaglowców. Gauguin często sięgał po motywy morskie, które odzwierciedlały jego pragnienie odkrywania nieznanych światów. Jak pisał często w swoich pamiętnikach, sztuka była dla niego podróżą — zarówno fizyczną, jak i duchową.

Warto zwrócić uwagę na kolorystykę obrazu, typową dla Gauguina — żywe, kontrastujące ze sobą kolory, które nadają przedstawionej scenie niemalże oniryczny charakter. Ten niezwykły sposób używania barw jest nie tylko dziełem artystycznym, ale również symbolem jego osobistych poszukiwań prawdy o świecie.

„Szkutnik i trzy maszty” pokazuje, jak Gauguin wykorzystywał swoje podróże jako inspirację dla swojej twórczości i jak różnorodne elementy kulturowe wplatał w swoją sztukę, co z czasem doprowadziło do znacznego wpływu na następujące po nim pokolenia artystów.