Giuseppe De Nittis: Europejski impresjonista z włoskimi korzeniami
Giuseppe De Nittis urodził się 25 lutego 1846 roku w Barletcie, niewielkim miasteczku na południu Włoch. Był to czas intensywnych przemian politycznych i społecznych, co niewątpliwie wpłynęło na twórczość tego interesującego artysty. De Nittis jest często określany mianem jednego z pionierów impresjonizmu, mimo że jego styl malarski był bardziej eklektyczny i nie do końca mieszczący się w sztywnych ramach jednego nurtu artystycznego.
Wczesne lata i pierwsze kroki w sztuce
Młody Giuseppe miał talent zauważony już w młodości. Niestety, po śmierci ojca, w wieku zaledwie 17 lat, zrezygnował z formalnej edukacji na Academia di Belle Arti w Neapolu – ze względu na konflikt z dyrektorem instytucji. Jednakże, jego nieustępliwość i zapał do malarstwa skłoniły go do kontynuowania nauki pod okiem innych artystów i mentorów. W 1863 roku zdecydował się przeprowadzić do Florencji, gdzie dołączył do grupy artystów znanej jako „I Macchiaioli”. Byli to pionierzy malarstwa plenerowego we Włoszech, kładący duży nacisk na światło i kolor, co silnie wpłynęło na późniejszy rozwój impresjonizmu.
Paryż i przyjaźń z impresjonistami
Prawdziwy przełom w karierze De Nittisa nastąpił w 1867 roku, kiedy przeniósł się do Paryża. To właśnie tam zetknął się z kręgiem impresjonistów, w tym Degasem i Manetem, którzy mieli ogromny wpływ na jego styl. W 1874 roku De Nittis brał udział w pierwszej wystawie impresjonistów, która odbyła się w atelier fotografa Félixa Nadara. Była to przełomowa chwila dla sztuki, choć sama wystawa nie cieszyła się początkowo dużym uznaniem krytyków. Wystawione tam dzieła Giuseppe De Nittisa, mimo że odbiegały nieco od ortodoksyjnych prac impresjonistów, były szeroko dyskutowane i doceniane.
Styl malarski: między realizmem a impresjonizmem
Twórczość De Nittisa oscylowała między realizmem a impresjonizmem. Jego obrazy często charakteryzują się subtelnym wyczuciem światła i atmosfery. Przykładem tego może być „Śnieżny dzień” (1875), gdzie artysta mistrzowsko oddał zimowy pejzaż Paryża, podkreślając ciche, niemal melancholijne piękno opadłych śnieżnych płatków. Urok włoskiego krajobrazu można dostrzec w obrazach takich jak „Droga w Apulii” (1872), gdzie De Nittis uchwycił ciepłe, pastelowe światło włoskiego wieczoru.
Sukcesy i życie osobiste
De Nittis cieszył się dużym uznaniem jeszcze za swojego życia. Otrzymywał liczne zlecenia i wystawiał swoje prace zarówno we Francji, jak i w Anglii. Był jednym z nielicznych artystów tamtych czasów, którzy potrafili połączyć prestiżowy Paryż i konserwatywny Londyn, co było nie lada osiągnięciem. Jego żona, Léontine Gruvelle, była nie tylko jego muzą, ale także nieocenioną partnerką, wspierającą jego artystyczne przedsięwzięcia.
Tragiczne zakończenie kariery
Niestety, życie De Nittisa zakończyło się przedwcześnie. Zmarł nagle 21 sierpnia 1884 roku w Saint-Germain-en-Laye pod Paryżem, mając zaledwie 38 lat. Jego śmierć była ogromnym ciosem dla świata sztuki. Mimo krótkiej kariery, pozostawił po sobie bogaty dorobek artystyczny, który do dziś zaskakuje swoją świeżością i innowacyjnością.
Dziedzictwo
Giuseppe De Nittis nadal inspiruje pokolenia artystów i cieszy się uznaniem w świecie sztuki. Jego prace znajdują się w prestiżowych kolekcjach muzealnych na całym świecie, m.in. w Musée d’Orsay w Paryżu oraz w National Gallery w Londynie. Był artystą, który łącząc w sobie różne tradycje artystyczne, stworzył własny, niepowtarzalny styl, będący kwintesencją europejskiego impresjonizmu.